Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

prisonbreak

                                                          Χανιά, Κ* Ρόζα Νέρα

Μι γαμα δελτα

Χανιά, Νεά Χώρα :Μαής του 15 

Οι Απέναντοι


                                         
              θέλουμε φασίστες πνιγμένους στο λιμάνι
              αράζουμε Πετράλωνα
              με έδρα το Μπραχάμι

χαρές και πανηγύρια






Χανιά, νέα χώρα πανηγύρι του Αγ. Κωσταντίνου 


Τρίτη 12 Μαΐου 2015

κινεζοι εργατες

στο φοιτηταριάτο


σπίτι. αφήνω τα κλειδιά στο κομοδίνο όπως πάντα όταν μπαίνω σπίτι.
μετά ρίχνω το κομοδίνο με δύναμη κάτω.
προχωράω στο σαλόνι, ρίχνω τη βιβλιοθηκη, χοροπηδάω στην πλάτη της με μανία. ΣΚΑΤΑΑΑΑ,
παίρνω τα βιβλία που έπεσαν και αυτά είτε τα σκίζω είτε τα πετάω πάνω στα κάδρα με τις φωτογραφίες και τα πτυχία μας. ΣΚΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ.
μετά την τηλεόραση. την παίρνω και τη πετάω με όλη μου τη δύναμη στον απέναντι τοίχο, δεν σπάει όπως το είχα φανταστεί αλλά ο ήχος του γυαλιού που σπάει είναι αρκετός να μου διεγείρει τη φαντασία. 
ύστερα το τραπέζι, τι να κάνω στο τραπέζι; κλωτσάω τη γυάλινη επιφάνεια του μέχρι να σπάσει και μετά τα πόδια του εως ότου λιώσει στο πάτωμα. τα αντικείμενα που ήταν πάνω πέφτουν και σπάνε και αυτά ή τουλάχιστον έτσι νιώθω ή τουλάχιστον έτσι θέλω να φαντάζομαι ή τουλάχιστον έτσι θέλω να φαντάζομαι πως νιώθω. 
παίρνω τις καρέκλες τη μία μετά την άλλη και της πετάω και αυτές στον τοίχο. Είναι ΙΚΕΑ οπότε λύνουν με μεγάλη ευκολία. 
σειρά έχει ο καναπές, κουζινομάχαιρο. τον αντεροβγάζω και μετά τον αναποδογυρίζω. τέλεια. 
ηδονίζομαι λίγο στη φαντασία του τι μπορεί να κάνω με το φωτιστικό δαπέδου και μετά με το φωτιστικό οροφής. το πρώτο το ραβδίζω στον τοίχο, το δεύτερο το αφήνω για μετά.
έχω ξεχάσει τον εκτυπωτή. τον σηκώνω τον πετάω κάτω, ύστερα ξεχαρβαλώνω το καπάκι και μετά τα μελάνια τα εκτοξεύω όπου βρω μέχρι να σκάσουν. 
επόμενος στόχος; κουρτινόξυλο γιοκ. κουρτίνα γιοκ. παράθυρα γιοκ.τζάμια γιοκ. 
παρεπιπτόντως ντουλάπα. πιάνω τα ρούχα από τις κρεμάστες και τα πετάω απο το παράθυρο. όχι πια φορέματα και ηρεμιστικά όχι πουκάμισα και μπέτι ανοιχτα.
φτιάχνω τα πράματα μου ένα ένα. 
κρεβάτι σπασμένο. στρώμα χυσμένο. ράφια για πέταμα. κομοδίνο στα τέσσερα, αερόθερμο κρύο, καλόγερος στον παράδεισο. 
τζάμι.
το σπίτι, το σπιτάκι μου, μοιάζει πλέον με γκέτο πρεζέμπορων. 
ΓΑΜΩ.
τελευταία πράξη, διαλύω το γραφείο, όχι με λύσσα μα με ευλάβεια. είναι η μικρή μου ιεροτελεστία.
ΛΑΠΤΟΠ. 
γιοκ.
αντιο λαπτοπ δε θα μου λείψεις.

έχω ακούσει οτι κάποιοι Κινέζοι εργάτες στα εργοστάσια μην αντέχοντας την τόση αυτοματοποίηση πολλές φορές σπάνε επίτηδες το προϊόν και τα ξαναφτιάχνουν από την αρχή, ως αντίδραση στην πλήξη και την αλλοτρίωση. Αλλοτρίωση από το προϊόν που παράγουν, τη διαδικασία παραγωγής του και τέλος από τη φύση και τη δημιουργικότητα τους. Και τώρα τα έσπασα όλα και τα κατάλαβα όλα. Η υπάρχον σκατίλα μιλάει κινέζικα. Και εγώ κατάλαβα το μήνυμα. Για να την καταλάβεις δεν φτάνει να μάθεις κινέζικα, μερικές φορές αρκεί να πράττεις κινέζικα.  Η καταστροφή των προϊόντων ή η διαδικασία καταστροφής της διαδικασίας παραγωγής των προϊόντων είναι η διαδικασία επανοικειοποίησης της καταστροφής και της έκφρασης.
και είναι χαρά μας.