Άδικη Κατάρα: Ιουλίου 2013

αγαπητέ παλαιέ συμμαθητά,
δεν με συμπαθούσες. Ούτε εγώ. Τα πράγματα ήταν πάντα ξεκάθαρα. Δεν κάναμε ποτέ, ούτε στο ελάχιστο, έστω και τόσοο λίγο, τοσοδούλι, παρέα. Ήσουν κάγκουρας, ήμουν χίπισσα. Άραζες Αναδρομή και Βαρελάδικο τα Σαββατοκύριακο, άραζα Ντεμέκ και 2Λουξ. Είχες μηχανάκι κωλοφτιαγμένο και χωρίς εξάτμιση, είχα ποδήλατο (ή τίποτα). Έπαιζες μπάλα ή ξύλο στο διάλειμμα, σαχλαμάριζα ησύχως στις κερκίδες. Σε άφηνα πολλάκις να αντιγράφεις, ως ένδειξη αλληλεγγύης. Παρόλα αυτά, δεν μου έλεγες ούτε καλημέρα όταν έμπαινα στην τάξη. Έλιωνες για μικρομέγαλα με εξώβυζο και πλατινέ μαλλί, που γνώριζες στο Senso έλιωνα για ψευτοκουλτουροψαγμένους φοιτητές του Αντιπολεμικού. Έβριζες τους Αλβανούς, ήμουν στη διοργάνωση των αντιρατσιστικών. Φορούσες άσπρη φόρμα, (από αυτές που διαγράφονται τα προσόντα σου) φορούσα ''εναλακτικ'' σαλβάρια. Άκουγες σκυλάδικα και house άκουγα system of a down και kill the cat. Παίζει και να 'χαμε πλακωθεί στην 7ημερη στη Θεσσαλονίκη, ήθελες να πάμε W και ήθελα να πάμε Μαύρο πρόβατο. Στο πάρτι αποφοίτησης, δεν σου έκανα αφιέρωση<< δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, ελπίζω να μην χαθούμε>> στο λεύκωμα των αποφοίτων, ούτε εσύ. Δεν άφησα να κυλήσει ένα δάκρυ που τελείωνε το σχολείο και δεν θα σε ξανάβλεπα, ούτε εσύ. Δεν είχαμε τίποτα κοινό δεν κάναμε καθόλου παρέα, δεν συμφωνούσαμε ούτε για το κλαμπ ούτε για τους <<βρωμοαλβανούς>> της Ν.Χώρας. Πες μου λοιπόν, ΈΝΑ ομοφυλόφιλο λόγο να γίνουμε φίλοι στο facebook ; Σου λείπω;
με εκτίμηση,
το αναρχοκοΥμμούνι.
(με μια δόση σνομπισμού)