περί ανεργίας

πράξη πρώτη:

-ντριν

-παρακαλώ

-η τάδε;

-η τάδε, πείτε μου

-ναι ήθελα σας ενημερώσω οτι δυστυχώς βρήκαμε άλλη υπάλληλο με δικό του Ι.Χ, καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε.-

-μα

-καταλαβαίνεται...

-καταλαβαίνω...

πράξη δεύτερη:

11.30 και δεν έχω πιει ακόμα καφέ. Ναι καταλαβαίνω, καταλαβαίνω. Και αυτοί οι μαλάκες τι παίρνουν τέτοιες ώρες. Βρήκαν υπάλληλο με δικό του Ι.Χ. Καταλαβαίνω βέβαια, πως ήταν λογικό δεν θα άντεχα τέτοιο ανταγωνισμό. Ο άλλος υπάλληλος είχε δικό του αμάξι, ενώ εγώ είναι 11.30 και ακόμα δεν έχω πιει καφέ. Πάω στην κουζίνα να δω αν έχω. Δεν έχω. Το μόνο καλό με το να ψάχνεις δουλειά είναι οτι οι υποψήφιοι εργοδότες σου σε κερνάνε καφέ και έτσι δεν έχεις το άγχος να ντυθείς και να σηκωθείς να πας σουπερ μαρκετ να πάρεις καφέ(μόνο). Βέβαια οι κερασμένοι καφέδες που έχω πιει στο Χωριάτικο το τελευταίο 6μηνο, με υποψήφια αφεντικά είναι αρκετοί ώστε να μου απαγορευτεί η προσέλευση σε κινηματική διαδικασία για τα επόμενα δύο χρόνια-τουλάχιστον-. Τώρα πάλι απελπισία. Μήπως να αυτοκτονήσω;Μπα. Φοβάμαι το σωματικό πόνο. Άκουσα πάντως πως αυτοκτόνησε ένας γνωστό μου. Πάντα αναρωτιέμαι πως φτάνει κανείς εκεί. Τι σκέφτεται;
Εγώ αν αυτοκτονούσα θα ήθελα η αυτοκτονία μου να μετρήσει, δεν ξέρω πως αλλά κάπως το βλέπω σε ένα χαζόρομαντικό πλαίσιο τύπου: ο μεγάλος ροκ σταρ που αυτοκτόνησε, το μεγάλο έργο του μπλα μπλα μπλα. Ή κάτι σε φάση του στυλ: η αγαπημένη συντρόφισσα, το μεγάλο έργο μπλα μπλα μπλα. Θα ήθελα η αυτοκτονία μου να μετρήσει. Να πυροδοτήσει εξεγέρσεις κατά κάποιο τρόπο. Αλλά ξέρω οτι αυτά είναι βλακείες, και οτι στο 2016 να αυτοκτονείς το πολύ να παίξει σε ένα τοπικό κανάλι της πούτσας ή να περάσει στα ψιλά γράμματα και να μείνει μόνο στην μνήμη του στενού κύκλου σου. Ντάξει λίγο μακάβριο να το γράφω αυτό, απλά δεν ξέρω η αυτοκτονία δύσκολα πυροδοτεί εξεγέρσεις το 2016(αν προκαλούσε και ποτέ δηλαδή). Θα ήθελα πάντως η αυτοκτονία μου να μετρήσει. Λένε άλλωστε πως οι μεγάλοι καλλιτέχνες αναγνωρίζονται μετά θάνατον( και ως τότε τρώνε τέχνη ή στην καλύτερη φιλάνε κατουρημένες ποδιές για μια θέση βουλευτού). Αλλά τι να πεις, έτσι λένε, οι μεγάλοι καλλιτέχνες αναγνωρίζονται μετά το θάνατο τους. Οπότε και εγώ περιμένω είτε να μου αναγνωρίσουν μια μικρή εργατική ικανότητα, είτε να καταλάβουν ότι έχω πεθάνει.

τέλος

http://notonweddings.tumblr.com/ 

ποίημα που διαβάζεται και αντίστροφα

νιώθω άρρωστη είπε. είσαι υπερβολική είπε.ναι αλλά γιαυτό με παντρέυτηκές είπε.ναι και νιώθω άρρωστη είπε.

περί καπνίσματος

απόψε θα αρχίσω το κάπνισμα. μάταια αντιστεκόμουν τόσο καιρό. και η νύχτα το σηκώνει. απόψε αρχίζω το κάπνισμα για λόγους στυλ. γιατί το μπάρ είναι φίσκα, όλοι πίνουν όλες καπνίζουν και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω με τα χέρια μου, το κάπνισμα μπορεί να μην σε προφυλάσσει από τον καρκίνο του πνέυμονος αλλά σε προφυλάσσει από την αμηχανία. και ακόμα κάνει αυτό το εφέ με τον καπνό μέσα από τα μαλλιά. σήμερα αρχίζω το κάπνισμα γιατί το κάνουν όλοι οι φίλοι μου και είναι γαμάτοι. στην τελική το κάπνισμα είναι μια καλή δικαιολογία, ένας ευρηματικός θα έλεγα, τρόπος να γεμίσεις τα άδεια σημεία των προτάσεων. όχι, δοκιμάστε το σοβαρά, πηγαίντε στον καθρέπτη και πείτε μια κενού νοήματος πρόταση και μετά επαναλάβετε την με ένα μισοσβησμένο τσιγάρο στο στόμα. ( για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, καθώς προφέρετε αυτήν την κενού νοήματος πρόταση ενόσω προσπαθείτε -κάντε το να φαίνεται απεγνωσμένα- να ανάψετε το τσιγάρο. και όταν τελικώς ανάψει αρχίστε να το πηγαίνετε πάνω κάτω, δεξιά αριστερά μέσα στη μούρη του υποτιθέμενου συνολιμητή σας. φροντίστε η χορογραφία να ολοκληρωθεί με κάποια σεκόντ στα οποία ο υποτιθέμενος συνομιλητής σας θα φοβάται για πιθανές από μέρους σας προθέσεις να τον κάψετε, φέρνοντας του το ταλαίπωρο τσιγάρο σας, τόσο κοντά στην υποτιθέμενη μούρη του, έτσι ώστε το υποτιθέμενο μάτι του να βλέπει το τσιγάρο πρώτο αλλά φλου πλάνο και πίσω την ματιά σας σε νετ. θα τον σαγηνέυστε.)
εσείς βέβαια τα ξέρατε όλα αυτά και εμείς πέσαμε στην παγίδα σας. οπότε και εγώ απόψε θα αρχίσω το κάπνισμα γιατί όλοι διασκεδάζουν όλοι εκστασιάζονται όλοι χτυπιούνται όλοι χύνουν ένα μέρος του ποτού τους στη διαδρομή μπάρα- θέση της παρέας στο μαγαζί όλοι την πέφτουν στη σερβιτόρα όλοι λένε κουτσομπολιά όλοι την πίνουν στα κρυφά όλοι το κάνουν όλοι βρίζουν τους μπάτσους όλοι μεθάνε όλοι ξενερώνουν όλοι τρώνε σουβλάκια από στον Έλβις  όλοι χαίρονται όλοι λυπούνται όλοι γεννιούνται και όλοι πεθαίνουν όλοι ξέρουν τι κάνουν και κανένας δεν γελάει.
και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω με τα χέρια μου.  εσύ ανάβεις τσιγάρο σχηματίζεις προτάσεις. απόψε δεν ξέρω πως να νιώσω.
γιατί αγάπη μου, λες βλακείες. 

ποιός σκότωσε τη μόλυ μουν;

Εκείνη τη μέρα είχε ήλιο.  Ήταν μια σχεδόν καλή μέρα, τόσο καλή ώστε οι μεσήλικοι άνδρες να αρνούνται το λουκουμάκι μαζί με τον ελληνικό και οι μεσήλικες γυναίκες να λιάζονται συνθέτοντας βιταμίνη ντε, υπό το φόβο της οστεοπόρωσης, τα εφηβάκια να παίζουν μπάλα χωρίς να αναρωτιούνται αν είναι η κατάλληλη περίοδος να ξυρίσουν εκείνο το απροσδιόριστο τρίχωμα στο άνω χείλος και τα περιστέρια να τσιμπάνε ευχαριστημένα τα σουσάμια που πέφτουν από τα χείλη των νεαρών κοριτσιών καθώς ανταλλάσσουν τυπικές φιλοφρονήσεις για να σπάσει ο πάγoς. Θα ήταν μια σχεδόν ωραία μέρα ή τουλάχιστον μια μέρα λίγο πιο υποφερτή. Γιατί ο ήλιος κάνει πάντα τις μέρες λίγο πιο υποφερτές, έτσι λένε τουλάχιστον οι πιο αφελείς από εμάς. <<ΑΡΧΙΔΙΑ ΚΥΡΙΟΙ! >>σκέφτεται εκείνη.<< Όποιος δεν φοβάται τον ήλιο είναι είτε φοιτητής είτε τουρίστας.>> Και εκείνη τη μέρα ο ήλιος ήταν ένας επικίνδυνος ψυχρός ήλιος, και δεν είναι καν μέρα εθνικής εορτής, αφού κανένα άσπρο πουκάμισο δεν φορέθηκε με μπλέ φούστα και κανένα κεφάλι δεν γύρισε προς την πλευρά των επισήμων, κανένας μπαμπάς δεν φωτογράφησε τον παιχταδόρο του, κανένας Αλβανός δεν τραμπουκίστηκε και οι ερτ έπαιζε σάπια επεισόδιο ντέσπερτ χάουζγουάιφ. Κι όμως εκείνη τη μέρα, τη μέρα που οι σερβιτόροι αφού ζύγιασαν την κατάσταση αποφάσισαν να μην φτύσουν τελικά στον καφέ των μαλακισμένων μεσήλικων ανδρών που δεν θέλουν μεν το λουκουμάκι αλλά για τη σερβιτόρα το σκέφτονται, οι μεσήλικες γυναίκες αποσύρθηκαν στις σκιές των μεσήλικων ανδρών τους, τα εφηβάκια μαλακίστηκαν με την ιδέα οτι μαλακίζονται και τα νεαρά κορίτσια αναρωτήθηκαν αν τα νεαρά κορίτσια μαλακίζονται ή αυτό είναι κάποιυ είδος ανωμαλίας, εκείνη, εκείνη ακριβώς τη μέρα διαπράχθηκε ένα έγκλημα. Ένα τρομερό έγκλημα, ένα φρικτό, ένα φοβερό, φοβερό έγκλημα. Ναι πράγματι ένα έγκλημα τόσο σκληρό,τόσο αποτρόπαιο που καμία γριά δεν έκανε χορογραφία αιγυπτιακής τοιχογραφίας καθισμένη σε πλαστική καρέκλα για να το περιγράψει στην εγγονή της προς παραδειγματισμό, κανένας γιακάς δεν κούμπωσε βιαστικά, κανένα μάγουλο δεν φιλήθηκε προφίλ στα 2/4α και εν τέλει αυτοί που κοιτάχτηκαν στον καθρέπτη και αναστέξαν ήταν οι συνήθεις παχουλοί ύποπτοι. Εκείνη τη μέρα... Τι φρικτή μέρα τι φρικτό θέαμα! Έγινε ένα έγκλημα.

τίποτα. 

χίπστερ ποιηματάκια

για όσες/ους βαριούνται τα μαλακισμενα ποιηματάκια που ανεβάζω και δεν ΠΑΙΖΕΙ να με προσλάβουν ούτε για να χτενίζω φακές: 

http://notonweddings.tumblr.com/

(ναι έγινα χιπστερ το βρήκες)

σπιτι